Everest Yayınlarından çıkan bu enfes kitabın sağ alt kösesinde bulunan “Hayat Üçlemesi 3” ifadesinin ne anlama geldiğini öğrendiğimde kitabın sonuna gelmiştim. Meğerse Kıyı Kitabı, “Bütün Kadınların Kafası Karışıktır” ve “İç kitabı”nın devamı niteliğindeymiş. Hiç de dikkatimi çekmemişti. Bunu gözden kaçırmam normaldi esasında, çünkü Ece Temelkuran’ın iyi bir okuru değildim. Kendisini yalnızca twitter’dan takip ediyordum. Ve orada insanların verdiği tepkilerden anladığım, onun bazı kesimlerce çok sevildiği, bazı kesimlerce de hiç sevilmediğiydi. Ortası? Yoktu.
Ece Temelkuran ile bizzat tanışmamız kitap fuarında gerçekleşti. Tabii bu görüşmenin öncesinde bir kitabını almak ve kendisine imzalatmak istedim. Stantta yan yana dizilmiş kitaplardan dikkatimi ilk çeken, Kıyı Kitabı oldu ve bir deniz aşığı olarak elim ona gitti. İçindekiler kısmına göz attığım anda Ece hanım ile aynı dili konuştuğumuz kanısına vardım. Fazla uzatmayacağım; özel ve gerçekten samimi denilebilecek bir konuşmanın ardından, öz ve göndermeli bir yazı ile kitabımı imzaladı.
Türünü bile bilmiyordum bu kitabın. Eve geldiğimde kontrol ettim. Şiir deseniz değil, düz yazı deseniz hiç değil. İnternetten araştırdım; şiir – metin demiş buna kendisi. İlgi ile çevirdiğim kitabın her sayfasını aşık olarak nihayete erdirdim. Okurken kendi kendime bu kitabın türü romanmış aslında dedim. Muazzam bir olay örgüsü, çelişkisiz anlatılar. İçinde birden fazla karakter. Hepsi de bizden. Olmuş ya da olabilir nitelikteki konular… Tabii anlayana.
Yazarın asıl amacı, içe bakış. Bir yola koyuluş, dahası bir yol oluş. Bu yola çıkmadan önce bileceğin, bırakacağın, taşıyacağın şeylerin neler olduğunu anlatıyor. Yola başlayan yolcunun başına gelen ve gelebilecek her şeyi ortaya döküyor. Hiçkimse olabilmenin ehemmiyetinden, bireyin kendisini silikleştirmesinin gerekliliğinden de bahsediyor. Bu yönüyle tasavvufun ucundan tutulduğu da belirtilmelidir. Kulak verin şu cümlelere:
“Yolunu arayan bir yolculuksa çıkılacak olan, heybeni
doldurmak değildir yapacağın. Olabildiğince boşalt
heybeni: Ben’i”
“Ben” ile başlayan “sen” ile biten iki “sunu” şiir – metninin yer aldığı farklı bir kitaptı. Kah karada yürüdüm, koştum; kah havada dönerek uçtum. Kah rüzgar oldum estim, kah su olup taş aşındırdım. Ben ise bu yazımı Ece Temelkuran’ı hiç sevmeyen kesime armağan ediyor, özellikle onların bu kitabını okumasını istiyorum. O: “İnanmak zorundasın bana; insana. Çünkü yok iyi kalpli bir tanrı” dese bile bunu istiyorum.
…
“Çoktan göçmüşlerin dediği gibi; yolcu yol olur sonunda.”
“… Yalnız unutma:
Ağırlık yapmayan her şey hafif değildir aslında .… Elin gitmesin
denenmiş kalp haritalarına. Aklının işaretlediği krokiler de
yardım edemez sana ….”
Eğer tavsiyemi değerlendirip, okumak kararına varırsanız kitabın başlarında ve sonlarında dinlemeniz için iki link veriyorum.
* Vivaldi, Four Seasons: Winter
* Vivaldi, Four Seasons: Summer
-Leyli
Kütüphanem 