Mevlânâ’dan “Mesnevî”, Şefik Can’dan “Tercümesi”

Okuyan insanlar kuşlar gibi uçmaya, balıklar gibi dalmaya, bitkiler gibi kök salmaya muktedirdir. Ruhunu derinlerde, ârâfta ya da fezâda  aramak isterler. Sizleri bilmiyorum ama ben ruhumu suya adayan, huzuru orada arayanlardanım. Bir insanın su sevgisi uzaktan ona bakmakla başlar, yakınlaştıkça artar. Daha sonra bir sandal ile üzerinden geçmek ve derinlere bakmak ister. Suyun kendisi için artık bir tutku olmaya başladığı an, ona kavuşmak arzusuyla suya atlar. İçindeki ateşin ancak ve ancak böyle söneceğini düşünür. Halbuki suya atlaması, baş parmağının suya değmesiyle bunun bu kadar kolay olmayacağını anlar. Belki de balık olması gerekirdi… Balık olursa belki sonsuza dek mutlu olurdu. Bunun için uğraşmaya değerdi.

Ve kişi balık olur. Büyük bir mutlulukla suda olmanın onunla bütünleşmenin keyfini sürer. Ta ki yaşam alanının, o küçük gölün kendisi için zindan olduğunu anlayana kadar.  Halbuki nehirlere, denizlere, ummanlara gitmek vardır. İşte neden mi Mesnevî:

Bu küçük gölde bir gideğen bulun, nehre ulaşın, denizlere akın ve ummanlarla buluşun diye. Ve nihayetinde artık balık değil de, suyun kendisi olun diye.

Ötüken Neşriyat’tan çıkan elimdeki bu üç ciltlik kitap, sanırım piyasadaki en iyi çalışma. “Konularına Göre Açıklamalı” başlığının ise hakkı verilmiş. Nâdîde beyitlerin maksadı, Allah kelâmına göndermeleri dipnotlarda belirtilmiş, izah edilmiş.  Tabii bu emek fiyata da yansımış. Eğer alırsanız http://www.kitapambari.com/–p464659.html indirimli olarak temin edebilirsiniz. (Kitapyurdu’ndan daha uygun. Fakat kargoda güzellik yapılıyor mu bilemiyorum.)

Keyifle okuyacağınızdan eminim

-Leyli

Hâmiş: Merak edip de alın diye alıntı yapmıyorum… Yalnız dilinize bal çalmadan da olmaz değil mi?