“Serkan Öztürk denilince aklımıza pek çok şey gelmeli. Şiir gibi, resim gibi, oyun gibi, kukla gibi, karikatür gibi, fotoğraf gibi…”
İlk defa Samsun AKM’de gördüğüm ve oyunu Eşref Paşalılar’ı seyrederken kendisini işaret ederek, arkadaşıma: “Kim bu ya hu?” diye sorduğumda işte böyle cevap vermişti… Şiir, resim, karikatür vs. diye sıralarken “Atladığım bir şey oldu mu acaba?” diye sorgulatacak kadar çok yönlü kendisi.
Keyifle seyrettiğim oyundan sonra, çıkış kapısına yakın bir yerde sergilenen kitaplara bakmaya gittiğimde gözüme ilk çarpan “Denize Atılan Şişe” oldu. Bu kitabı gördüğümde zihnimde aniden liseden bir arkadaşım canlanıvermişti. Bir gün elime bir kitap tutuşturmuş, “bunu oku çok güzel şeyler var içinde.” demiş, “Ama sonra geri ver hee.” diye de uyarıda bulunmuştu. O dönem Fuzuli, Baki, Necip Fazıl ve Yahya Kemal’den başka şiir okumayan ben, kitabı kapağını bile açmadan kitaplığıma koymuş, birkaç gün orada beklettikten sonra arkadaşıma geri vermiştim. Neyse ki “Nasıldı?” diye sormadı. Evet tahmin ettiğiniz gibi kitabın adı “Denize Atılan Şişe” idi.
Kitabın arka kapağında şöyle yazıyordu:
“bu kitabın içindekiler
denize atılmış şişenin serencamıdır.
içine kelimeler sıkıştırılmış bu şişenin
dalgalarla sahilden sahile sürüklenmesidir.
kah fırtınayla, kah güneşle…
denize atılmış şişe
kimlerin sahiline vuracak?
…”
Denize attığın şişeyi Marmara’nın sahilinde elime alıp, içine bakmadan tekrar denize göndermiştim. Yıllar sonra şişen yine beni Karadeniz sahilinde buldu, sevgili Serkan Öztürk.
-Leyli
Kütüphanem 